kaos & matematik
kaos.matematik.
keşke anlayabilsek…
A.D.Ü. #2021
ifadeler kararlıyken ne gerek vardı sorgulamaya. zaten gerçekleşmişti istediği, daha da zorlamanın anlamı neydi? hep yaptığı hata bu muydu acaba, bunu düşünürken buldu kendini. uzaklara dalmış, gözlerini ovuşturarak uyanmıştı hayalinden. bir öpücük ile kendine gelmişti. hiç beklemiyordu aslında. mutlu olmanın çok düşünmemekten geçtiğini öğrenmişti ama yine aynı duruma sokuyordu kendini. söz vermişti halbuki, sevmek için görmeyecek, duymayacak, düşünmeyecek ve hissetmeyecekti. şimdi hepsini toplamış vücudunda mutlu olmaya çabalıyordu. onlarsız yapamayacağını anlamıştı ama mutluluğu bulamayacağını yine fark edememişti. paradoksun içinde olduğunu düşündü bir an ama inanmadı. bir şekilde kendine geldiği gibi tekrar uzaklara bakıp daldı. ta ki yeni bir öpücük gelene kadar…
keder&kader
keder.ülkemi, insanlarımı ve yaşantımızı en iyi anlatan kelime bu günlerde. düşünüyorum da, aslında hep öyle olmuş. 80li yılları gösteren bir ABD filminde insanlar mutlu, huzurlu yuvalarında, hayat kaygısı olmadan yaşarken, benim ülkemde siyasi kavgalarla binlerce insanım, yüzlerce gencim yarınlarından şüphe içinde yaşıyorlardı. zaman geçti ama hiçbir şey değişmedi. ülkem yine aynı kaosla, keder içinde tükenişine devam ediyor. artık üzülmeyi bıraktım, sevinmiyorum da tabi ki. teselli olabilecek duygularımı yeşertiyorum sadece. yeni canlar... geleceğin karanlıklığına rağmen bizi insan olduğumuz olgusunu yaşatan canlar. iyi ki varlar. ben akışına tutundum yeni canımın.
kader.
(2019’da yazılıp, yayınlanmamıştır.)
A.D.Ü.: yeni bir güneş
uyandığında kendini tanıyamayacak halde bulmuştu. ne zaman bu hale gelmişti bilmiyordu. her yeni günü yeni bir güneşle karşılayacağına söz vermişti kendine. elinden gelse gökyüzünü de yenilerdi. yaşadığı evin monotonluğunda güneşin artık sadece cılız ışıklarının etkisini hissedebiliyor, bir zamanlar her gün yenilendiğini sandığı güneşin yok olmaya başladığını düşünüyordu. bir şeyler eksilmeye başladığında durdurması zor oluyor. o da bunu fark etmişti ama nihayet çok geçti durdurması için. denemesi bile gerekmeyecekti. bunun için küçük bir mutluluk da duymuyor değildi aslında. bunu istemeye hakkı var mıydı onu sorgular bir şekilde buluyordu kendini bazen. evet dediğinde heyecan ve cesaret hissediyor, hayır dediğinde karamsarlık çöküyordu. en iyisi düşünmemek demişti sonunda, olması gerektiği gibi. her gün yeni bir güneş beklemiyor muydu sonuçta onu? o günden sonra yeni güneşe merhaba demek için heyecandan uyuyamadı. gün doğduğunda güneşin kendisine gülümsediğini gördü ve tüm yüklerini sırtından atıp, aslalarını yıkana koştu.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
