gidiyor insanoğlu.
bıraktın mı gidiyor işte insanoğlu. bir bakmışsın sırtını dönmüş gitmiş. oysa sanmışsındır ki, yarın telefonun çalacak, kapının tokmağına yine onların elleri değecek. beklersin yine beklersin, ne arayanı var ne seni merak edip soranı. işte bunlar hep iyilikten. aslına bakarsan bunu anlamak için çok da geç sayılmaz, yine de şanslıyım da farkındayım.
bitti mi gidiyor işte insanoğlu. ona göre bitmiştir sana göre yeni başladıysa bile. o zaman gitmektir ona kolay olanı sanaysa önemsemektir yanında kalmak. zor olanıdır zaten verilendemin fazlasını geri vermek. halbuki ne gerek var fazlasını vermeye, en iyisi sırtını dönüp gitmek. işte bunlar da hep vefadan. sen o kadar vefalısındır ki, vefasızlığı bile önemsemezsin, çok geç olmayana kadar.
kıskanıyorsa da gidiyor, oyununu oynayarak gidiyor sanki kendisi oyun kurucuymuş gibi. bu kadar basit ki bunu da basitçe çözdüğünü sanarak gidiyor. neyse ki yine çol geç değil anlamak için.
en iyisi giderken el sallamak. yoksa, yine geri gelsiğinde yine gidecek. sen ise, paylaştığın tüm duyguların arasında kalmış olarak el sallamaya devam edeceksin...
