kıymet ile değer
uzun süredir yazmayı istiyorum, o eski günlerde olduğu gibi. buraya yeni yazımı klişe konu olan dostluk, arkadaşlık, insani değerler üzerine yazacağımı düşünmemiştim orası ayrı.
değer vermek... insani davranışların en güzeli bence. çünkü arkadaşlığın, sevginin, saygının ve bağlantılı tüm duyguların temelini oluşturuyor. bugünlerde toplumumuzda en çok aranılan davranış oldu. ya yalandan yapılır oldu, bir kısım tarafından unutuldu, bir kısımsa nefret tohumları için kullanmaya başladı. hani kıymet bilmek deyimi vardı ya artık o da eskidi. insanlar çabuk unutur, kendini düşünür, saygı ve sevgiyi küçümser olduğundan beri kıymet sözcüğü de yok oldu gitti.
kıymeti unutanlar ile unutturanlar şimdi bir oldular, maskelerin arkasında saklanıp, arkadaşlığı bir oyun gibi görüyorlar. bu oyunu izlemesi de bize düşüyor. neyse ki, bunu fark edebilecek kadar gözümüz açık, o saflığa bir kere yenilip, uslandık.
------------------------------------------------------------
şu internet nelere kadir yarabbim. insanları yükselttiğini hiç görmedim. hep birileri, başkalarının gözünde zavallı konumunda. hangimiz birilerini zavallı olarak görmüyor ki! hepimizin var takıntısı, sanki kendimiz çok farklı gözüküyormuşuz gibi takılıyoruz. fb denen oluşumda fotoğraflar paylaşıp, kim kimi kandırmaca peşinde onu takip ediyoruz. hadi bırakın şimdi, hepiniz yalandan yorumlarla, aman zarar gelmesin, aman güzel gözükeyim de sıkıntı olmasın modunda değil misiniz? keşke olmasaydınız da gerçekten kıymet ve değer kelimelerinin anlamını öldürmeseydiniz. keşke, size değer verenleri gerçekten siz de sevebilseydiniz. keşke gerçekleri kabullenip, kafanızı gereksiz fesatlıklarla yormasaydınız. keşke siz de saf olsaydınız da biz de saf kalabilseydik...
-------------------------------------------------------------
geçen gün saygıdeğer üniversite öğretmenimi ziyaret ettiğimde yine anladım ki, eskiler de hala güçlü kadir/kıymet duygusu. nasıl ki, askerde yüzbaşım "biz kıymet biliriz. 10 yıl sonra arayıp nasılsın diye sorsan da bizde yerin vardır." dediği gibi, öğretmenimde de aynı yaklaşımı hissettim. iyi ki varlar, böyle insanlar olmasaydı nasıl yaşardı sevgi? nasıl bizim içimizde iyilik kalabilirdi? nasıl kötülüklere, oyunlara hala iyilikle cevap verebilirdik?
