şibumi
yine büyüyordu içinde sustukları. terk edilme korkusu ve terketmenin verdiği haz ile birbirini yok eden iki zıt duyguyu yüzleştiriyordu kendince. hangisi daha üstün çıkacak diye de heyecanlanıyordu. en iyisi en kolayı aslında dediğinde zor olanının cazibesine boyun eğiyor, onu seçmeye kalktığında gerçekler koyuyordu. hayat seçimlerden ibaretse birini seçmeliydi. keşke Nicholai Hel gibi Şibumi’ye erişebilseydim diye düşünüyordu, o zaman seçmeye gerek kalmazdı, seçenek onu bulurdu. keşke derken buldu kendine yine…
şibumi.
ulaşılabilir miyim?
