bazen

sevgiyle bakmak... iki sevdiğim arkadaşımın, tatlı kızlarına baktığı gibi bakabilmek... küçük bir hayatın, iki insanın hayatıyla ödenmesi, sevginin birleştiği bir canlı olmak... insanların, her gün kötüyle karşı karşıya kaldığı anlardan uzak, aşkla dolu bakışlarla beslenmek...

bazen öyle olmalı insan, sevgiyle baktığında sadece sevdiğinin kalbinden gelecek bir cevap değil, kendisinin sahip olduğu hislerle yaşamalı. bazen, umutsuzluğa kapıldığında sevgiyle bakmalı, işte o zaman sevdiğinden bir şeyler koparmalı.

bazen de, sevgiyle sarılmalı o insana... her fırsatında sarılmalı, bilinmeyen geleceğe rest çekmeden. bazen uzak olsa da, en zoru seçmeli; en uzaktan sarılmalı. her anın kıymetiyle kavrulmalı.

bazen, hatıralarıyla avunmamalı. ölmüş hatıralarını aydın tutmamalı insan. arkasından ağlamamalı yaşanan anların, geri gelmeyenlerin...

bazense, düşünmeye zamanı olmadıkça, kaybetmeyi öğrenmez insan... ama kaybetmeyi de öğrenmeli insan. kaybettiğinde, her günün güzelliğinin farkına varmalı; bazen nasıl yakın olmayı sıradan hissederken rahattır insan, kaybetmeli ki uzak olmanın getirdiği boşluğu anlamalı.

bazen, geç kaldığını hissetmeli insan... farkına varmalı anın değerini.

bazen, yitirmeden anlamalı değerini...

hep, sevgiye bakmalı insan... sevgi onu ararken, o sevgiyi bulmalı, işte o zaman sevgiyle bakmalı, bazen... hatıralarını saklamalı insan.

sevgiyle bakmalı... sadece... yalınca...

1 yorum:

Adsız | 23 Temmuz 2012 11:30

Bloğunuza tesadüfen rastladım ve rastladığımdan beri takip etmeye başladım. Yazdıklarınız , paylaştıklarınız gerçekten çok güzel ve eğlenceli. Barkod Sistemi olarak başarılarınızın ve paylaşımlarınızın devamını dileriz.

Add to Technorati Favorites