A.D.Ü. #3

A.D.Ü. #3

Kitap bir anda gözünde büyüdü. Elinden fırlatıp, atmak isteği uyandı. Aslında büyüyen kitap değildi, kitabın kendisi için yarattığı karakterden korkmuştu. Ya da korkmamıştı, kendisine benzerliği hakkında kuşku duymaya başlamıştı. Bu kuşku farklı boyutlarda yaşadığı bir duyguydu. Hayattan kopmuş bir şekilde hissediyordu adeta. Yine de üstüne gidip, ondan kuşkulanmaya devam etti.

"Elimden gelse sadece onları yok etmekle kalmaz, onlardan kalan her şeyi yerle bir ederdim. Sadece kendime özgü bir yaşam alanı istiyorum. Gelecekle ve geçmişle hiç bir bağlantımın olmaması tek gerçektir benim için. İstediğimi almam konusundaki yeteneklerimin sen de farkındasın işte. Bu düşüncelerime sebep olmaları ne kadar da kötü!" diyordu ana karakter kitapta. Bir yandan onlara üzülürken, diğer yandan bencilce sözlerin arka arkaya sıralanmasıydı onu kuşkulandıran. Kendisi de aynı şeyleri farklı boyutlarda düşünmemiş, hatta yeri geldiğinde dillendirmemiş miydi? Kuşkudan yola çıkarak gerçeğin ta kendisi mi korkutuyordu yoksa onu?

Devam edecek...