yine ara ara olduğu gibi herkesin içinde yalnızlığımı yaşıyorum. resimlerde arıyorum mutluluğu. uzakta olan mutluluk, bana kendini resimde gösteriyor. oysa ki ne çok insan var etrafımda. ne çok arkadaş sıfatı altında gözüken ama olmadığını anlayınca hayal kırıklığına sebep olan insanlar var. gizlice gösteriyorlar oyunlarını, belli etmiyorlar hedeflerini. nerede, nasıl, hangi zamanda yaşantını etkileyecekleri belirsiz. hep hazırlıklı olman lazım. beklenti de var işin içinde, beklentilerin boyutu da sınırsız. böyle mi olmalıydı?
0 yorum:
Yorum Gönder